‘In de zevende maand moeten jullie dat feest vieren. Zeven dagen moeten jullie in hutten wonen. Alle ingezetenen van Israël moeten in hutten wonen, opdat jullie zullen weten dat ik de kinderen van Israël in hutten heb laten wonen toen ik hun uit Egypte heb gevoerd’
(Lev. 23:41-43)
Tijdens het loofhuttenfeest leven wij zoveel mogelijk in een eenvoudige, zelf gemaakte hut. De loofhut drukt de afhankelijkheid uit van de mens ten opzichte van de natuur en de geschiedenis en doet denken aan de tenten waarin het volk woonde tijdens hun tocht door de Sinai woestijn.Maar ook is het een feest, gehouden in de tijd van het jaar dat de oogst binnen is, dat de vreugde en dank hierover tot uiting brengt
De Soekah, de loofhut, moet volgens nauwkeurige voorschriften worden gemaakt: Hij moet buiten staaan, moet ruim tweee muren hebben (de rest mag bestaande bouw zijn) en door het dak moet je de wolken- en sterrenhemel kunnen zien.
De wanden en het dak moeten versierd worden met takken en vruchten.Vaak maken de kinderen mooie tekeningen om de Soeka een nog mooier aanzien te geven.
Gezien het klimaat hier is het ‘wonen in de soeka’ meestal beprekt tot eten.
Hoewel het eigenlijk de bedoeling is dat iedereen voor het gezin een eigen Soeka maakt doen wij het in Zeeland gezamelijk. We eten samen in de Soeka, wat natuurlijk vooral voor de kinderen een spannende en leuke gebeurtenis is.
Leden van de gemeente bouwen de soeka op het binnenplaatsje voor de synagoge